Dag dag Oma!

Na een zwaar en moeilijk leven heeft u nu rust, u bent er niet meer..... We hadden er voor ons vertrek naar Gambia al wel een beetje rekening mee gehouden dat u niet meer zou leven als we terug kwamen. Maar toen maandag het telefoontje van papa kwam, was dat toch nog schrikken! De laatste dagen beleefden we verdrietig en met heimwee; wat waren we graag even thuis geweest om nog afscheid te nemen, papa te knuffelen en bij elkaar te zijn. De dood laat zich niet plannen maar wat zou het fijn geweest zijn als het 3 weken later was gebeurd, en we in Nederland waren. U had geen herinneringen en herkenningen meer. Maar toch zullen uw verhalen en ervaringen via ons levend blijven. Uw verhalen over de oorlogstijd, over hoe u vroeger leefde, wat de gewoonten en gebruiken waren, hoe moeilijk het soms was in die tijd, we zijn het niet vergeten! we zullen onze kinderen ook deze verhalen vertellen, ze gaan niet verloren! Ook uw liefde voor dieren, uw heerlijke soep, uw betrokkenheid bij de armoede in de wereld en de tientallen jurkjes, broekjes en truitjes die u voor Yara en Lenna en voor de arme kinderen in Gambia gehaakt heeft, zullen we ons altijd blijven herinneren.
Lieve Oma, morgen neemt de familie afscheid van u, wij kunnen daar niet bij, zullen u op onze eigen manier herdenken! Dad dag Oma!

Lieve Pap, tanta Bep, Luuk en Andreia, sterkte morgen! Wij zijn in gedachten bij jullie!!