rij-angst

De laatste week is het weer elke dag een paar keer raak. Wanneer er iemand van de regering of een hoge ‘belangrijke’ militaire pief ergens naar toe moet, is het natuurlijk niet de bedoeling dat het ‘gewone volk’ zich op de openbare weg bevindt, stel je vóór! Eerst komt er dan een motoragent met loeiende sirenes al zigzaggend aangescheurd om iedereen van de weg af te bonjouren. Dan zie je nog wat politieauto’s en militairen en dan een héle dure auto, waar dan de vreselijk belangrijke persoon in zit. Als de hele stoet voorbij is, mag je weer verder rijden.
Natuurlijk moet dit met nog veel meer machtsvertoon als de president himself in aantocht is. Of Meneer nu een oude tante gaat bezoeken, ergens een hapje gaat eten, naar een vergadering moet of een vriendje (meestal een andere Afrikaanse leider) van het vliegveld gaat halen, iedereen zal weten dat hij zich in de openbaarheid bevindt. (Dit weet ik natuurlijk niet zeker, het is de indruk die je hier krijgt).
Het kan gebeuren dat je tot een uur van tevoren van de weg af moet, daar staat iedereen dan in de brandende zon. Dan hoor je van verre de sirenes. Motoren, grote 4-wheel drives en trucks vol militairen met geweren in de aanslag komen in een rotgang aangereden (dóódeng, als iemand het per ongeluk waagt om op de weg te komen, is het gebeurd met je!). Tenslotte zie je de hummer limo (ècht waar!!) van de president. Als je heel veel geluk hebt, zie je hem ook nog zwaaien!

Dit is niet de enige reden waarom het niet mijn hobby is om hier een stukje te gaan rijden…….
Als ik achter het stuur zit, heb ik het gevoel dat ik in een of ander computerspel zit waarin ik allerlei obstakels moet ontwijken om niet te ‘crashen’. Kuilen en gaten in de weg, maar ook overstekende kippen, geiten, schapen en koeien (deze laatste zijn het ergst, op hun dooie gemakkie steken ze de weg over, kijken niet op of om en zijn niet onder de indruk van getoeter. Nu snap ik pas waar die bull-bars zo handig voor zijn!). Het gevaarlijkst zijn de taxi’s, die hier de meerderheid van het verkeer vormen. Als ze iemand langs de kant van de weg opgepikt hebben, komen ze vaak zonder te kijken de weg weer op gereden. Verkeersregels zijn er niet echt. Degene met de meeste lef of hardste claxon, mag eerst. Je kunt je voorstellen dat het met mij niet opschiet!
De mensen die mij kennen weten dat ik al niet zo’n held ben in de auto (Hannie, je zou trots op me zijn!), hier is het helemaal een ‘uitdaging’. Het heeft dan ook een tijdje geduurd voordat ik alleen durfde te gaan rijden. Maar nu gaat het goed!! Buna is vaak de hele dag aan het werk, de kinderen en ik gaan dan ’s middags wat boodschappen doen, naar het zwembad of het internetcafé. Je kunt ons dan in de jeep, met keihard K3 op, langs zien knarren.

Buna heeft deze week keihard bij de bouw gewerkt. Blocks gemaakt en fundering voor de muur gegraven. Ze vinden het hier héél erg raar dat hij meewerkt! Zijn broer heeft een half uur op hem ingepraat om hem te overtuigen dat het ècht niet kon; zelf meehelpen. “You are the big boss, don’t bring your caracter down (!!) Alsof je in aanzien daalt als je zelf de handen uit de mouwen steekt! Maar hij merkt dat er ongeveer 3 keer zo hard gewerkt wordt als hij er zelf bij is. De mannen vinden het toch ietsje leuker om onder de mango boom attaya te drinken (wat ik overigens wel snap, het is best heet hier) dan zand te graven en cement te maken. Ze worden per dag betaald, dus het zou toch fijn zijn als er wat gewerkt wordt! Als hij erbij is worden de pauzes aanzienlijk ingekort.
Volgende keer weer wat foto’s waarop de vorderingen te zien zijn.
Een fijn paas week-end voor iedereen! (Mochten er nog chocolade paaseitjes over zijn; ik heb er geen bezwaar tegen om in juli nog een dagje pasen te vieren!)
Heel veel lieve groetjes!!!