een dagje uit het leven van....

We zijn alweer een weekje verder. Het lijkt alsof we hier al héél lang zijn, toch is het pas 5 weken.

’s Morgens worden we rond half 6 wakker door de moskee. Ja, ook hier is hij luid en duidelijk te horen! We horen er zelfs 2 door elkaar! Meestal duurt het maar een minuut of 10, als we geluk hebben vallen we daarna nog in slaap om een uurtje later wakker te worden van een enorm fluitconcert. Vogels, kippen en hanen laten duidelijk horen dat de dag begonnen is. De kinderen vinden dat de vogels hier heel veel ‘lawaai’ maken. Doordat alle ramen open zijn, er zitten alleen horren voor, hoor je alles van buiten. Rond 7 uur is het dan licht en staan we op. Elke dag schijnt de zon. In de compound tegenover ons, wordt elke dag 2 keer vers brood gebakken (tapa lapa, een zwaar stokbrood). Het wordt gebakken in een enorme steenoven (de kinderen noemen het een grot). Om half 8 halen we het brood rechtstreeks uit de oven, nog héél heet. Je betaalt ongeveer 15 cent voor zo’n brood.
Om 8 uur vertrekt Buna om taxi te gaan rijden. Ik veeg dan het huis aan (geen stofzuiger), doe de afwas (geen vaatwasser) en ruim een beetje op. Soms moet er nog een wasje gedaan worden, maar dat doet Buna, die is veel beter in handwas dan ik (geen wasmachine).
Rond half 9 beginnen we met school. Elke dag beginnen de kinderen met plezier! Op tafel ligt de vogelgids omdat we geregeld nieuwe vogels zien die we op willen zoeken. We kijken dan naar het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes, wanneer ze broeden en hoe ze nestjes maken.
Om ongeveer half 12 zijn we echt helemaal klaar, dan hebben we alle lessen en ook nog veel extra werk gedaan. De kinderen gaan dan spelen. Ze spelen nu veel buiten met de buurtkinderen. In het begin kwamen ze met grote groepen om hen heen staan en bleven maar ‘toubab’ (blanke) roepen. Buna heeft die kinderen toen uitgelegd dat dat niet zo leuk is. Nu is het nieuwe er wel een beetje af en doen ze gewoon allerlei spelletjes. Klapspelletjes, liedjes, balspellen, hardloopwedstrijdjes. Onze straat is niet geasfalteert, dus het is één grote zandbak. Ze zijn dus ook met schepjes en emmertjes in de weer. Een aantal kinderen gaat naar school en spreekt engels. Het communiceren gaat prima. Tegen lunchtijd komt Buna naar huis. Soms kook ik zelf, soms eten we lokaal bij vrouwen op straat die enorme pannen rijst koken. De ene keer is het met domoda (pindasaus) dan weer chew (rode saus met tomaten uien, zoete aardappel en meestal vis) Een bord vol kost 40 cent, daar kun je zelf niet voor koken.

’s Middags gaan we meestal iets leuks doen. Naar het zwembad (in een hotel in de buurt), naar het strand om te wandelen, schelpen te zoeken of zandkastelen te bouwen) of we gaan bij iemand op bezoek of wat boodschapjes doen. Aan het eind van de middag gaat Buna dan nog even rijden (wanneer het spits is) Rond 7 uur ’s avonds is het weer donker. We zorgen dat de kinderen dan gewassen en gestreken zijn, in het donker is het lastiger om de tandenborstels te vinden. Dan lezen we nog wat samen met de zaklamp en kruipen de kinderen onder de klamboe. Buna en ik zitten dan buiten met een kaarsje, nemen de dag door, rommelen wat, lezen wat. Soms halen we om half 9 nog een vers gebakken stokbrood. Om het hoekje is een ‘restaurantje’ waar ze alleen stukjes kip van de BBQ verkopen. Voor 2 euro een bak vol. Dat smullen we dan op met het brood, héérlijk! Rond 10 uur gaan wij ook naar bed, en is er weer een dagje om.

Afgelopen donderdag gaven Hilly en Heleen een afscheidsfeestje. Er kwamen 3 dames koken. Er was een kip gekocht die nog geslacht moest worden. Hilly vond de kip te lief en heeft er dus niet van gegeten. De kinderen hebben vol interesse toegekeken hoe de kip geplukt werd. (het doodmaken zelf gebeurde bij de buren, want Buna wilde het niet doen en de vrouwen doen het ook niet). Om 6 uur begonnen ze met koken (op één houtvuur) en om half 11 (we vielen bijna van ons stokje, zo’n honger hadden we) stond er een héérlijke maaltijd op tafel met heel veel vis én met de kip, die een paar uur daarvoor nog naast Buna een ei gelegd had. Het was heel gezellig!
Toen we om 12 uur ’s nachts thuiskwamen, wilde Buna zijn broer, die de hele avond bij onze auto’s de wacht had gehouden, nog even naar huis brengen. Voor het gemak pakte hij daarvoor de volkswagenbus. Die heeft echter nog geen nummerborden. Toen hij een uur later nog niet thuis was, werd ik wel ongerust. Gelukkig belde hij snel daarna. Hij zat op het politiebureau, ze hadden hem aangehouden vanwege dat nummerbord. Eigenlijk mocht hij niet bellen, maar dat lukte toch even heel snel, omdat de politie agent even niet keek. Ik zat dus hier te stressen omdat ik verder niet precies wist hoe en wat en wáár hij was. Ik zag mezelf al de volgende dag naar het bureau gaan om Buna vrij te kopen.
Ze hebben hem 2 ½ uur vastgehouden, totdat hij geld wilde betalen (geen keurige bekeuring, maar omkoopgeld dat de agent snel in eigen zak stopt). Al het geld dat hij die dag verdiend had, kon hij afgeven.
De politie probeert álles om geld af te troggelen, heel corrupt!

Dat was het weer voor deze week!
Heel veel lieve groetjes van ons allemaal!